چراغ جشنواره تئاتر دانشگاهی روشن میشود؟
[ad_1]
چند سالی است که دانشجویان هنرهای تئاتر جای خالی جشنواره تئاتر دانشگاهی را احساس می کنند، جشنواره ای که روزگاری نه تنها برای جامعه دانشگاهی، بلکه حتی برای بدنه تئاتر حرفه ای کشور اتفاق ویژه ای بود.
به گزارش ایسنا، اردیبهشت ماه برای خانواده تئاتر و به ویژه تئاتر دانشگاهی بیش از هر چیز یادآور جشنواره تئاتر دانشگاهی است. جشنواره ای که امسال برگزار نشده و احتمالا مدت ها به تعویق افتاده است.
این جشنواره البته در طول سالیان متمادی فراز و نشیب های مختلفی را پشت سر گذاشته و پیش از این نیز طعم شکست را چشیده است، اما نکته مهم این است که این جشنواره در اوج شکوه خود ابتدا با محدودیت های مختلفی مواجه شد و حالا که سال هاست تعطیل شده است.
جشنواره تئاتر دانشگاهی همواره یکی از اصلی ترین کانال هایی بوده که استعدادهای درخشان تئاتر را در رشته های مختلف به نمایش می گذارد. بسیاری از افراد سرشناس تئاتر کشور از طریق این جشنواره به بدنه حرفه ای تئاتر معرفی شدند و این اتفاق افتاد که پس از مدتی جشنواره تئاتر فجر مکانی را برای برگزیدگان جشنواره دانشگاهی در نظر گرفت تا دانشجویان جوان مستعدی فرصت اجرا در این رویداد نیز .
از بحث معرفی استعدادهای جدید که بگذریم، جشنواره تئاتر دانشگاهی همواره فرصت مغتنمی برای حضور دانشجویان تئاتر در جایگاه برگزارکننده و تصمیم گیرنده بوده است و از این حیث نقش جشنواره دانشگاهی در پرورش و ارتقای مهارت های مدیریتی هنرمندان جوان منحصر به فرد هستند.
دانشجویان دهه های اخیر به خوبی به خاطر دارند که سیستم انتخاب مدیر این جشنواره از مرکز تئاتر دانشگاهی بود و یکی از اولین زمینه های تمرین دموکراسی برای نسلی بود که قرار بود آینده کشور را بسازند. آنها یاد گرفتند که چگونه یک دبیر انتخاب کنند، یک جشنواره را به صورت دموکراتیک اداره کنند، و یاد گرفتند که چگونه یک جشنواره مهم را در بین المللی اشل اداره کنند و برنامه ریزی کنند.
وجود دبیرخانه دائمی که در طول سال فعال بود و همچنین انتخاب دبیر هر دوره در پایان دوره قبل جشنواره از جمله ویژگی هایی بود که باعث شد جشنواره تئاتر در برخی موارد به این شکل عمل کند. نکته و در پایان هر دوره دبیر دوره بعدی معرفی می شد تا دبیر منتخب فرصت بیشتری برای برنامه های خود داشته باشد.
از سوی دیگر، شجاعت و نوآوری همواره از جنبه های مهم جشنواره تئاتر دانشگاهی به شمار می رود، زیرا دانشجو برخلاف هنرمند حرفه ای چیزی برای از دست دادن ندارد. او نه نگران باکس آفیس و بازگشت سرمایه است و نه باید نگران کارنامه هنری خود باشد. او کسی است که می تواند ریسک کند و ناشناخته ها را کشف کند.
در ابتدای این جشنواره محدودتر شد و دوران کرونا بهترین بهانه را برای تعطیلی آن داد و این تعطیلی ادامه پیدا کرد و وزارت علوم که مسئولیت برگزاری این رویداد را بر عهده دارد، هیچ رسمی اعلام نکرد. خبر از احیای این جشنواره
شاید در نگاه اول به نظر برسد که دانشجویان دیگر انرژی و توانایی شرکت در رویدادی مانند جشنواره دانشگاهی را ندارند، اما هر بار که جشنواره دیگری فراخوان می دهد، دانشجویان تئاتر نشان می دهند که مشتاق شرکت در رویدادی مانند جشنواره هستند زیرا جشنواره این تنها فرصت آنها برای ابراز وجود است و به همین دلیل هم جشنواره تئاتر هماگاز در تئاتر شهر و هم بخش دانشگاهی جشنواره تئاتر فجر با استقبال خوب دانشجویان تئاتر مواجه شد.
سال گذشته دبیر جشنواره تئاتر فجر که از اعضای جامعه دانشگاهی و مدرس دانشگاه است، بخش تئاتر دانشگاهی جشنواره فجر را برای جبران این کمبود تعیین کرد. این اقدام اگرچه با استقبال دانشجویان همراه شد اما زنگ خطری را در دل جامعه دانشگاهی و اساتید ایجاد کرد که شاید وزارت علوم با توسل به چنین اتفاقی جشنواره تئاتر دانشگاهی را فراموش کند.
اردیبهشت امسال هم گذشت و شاید جای جشنواره تئاتر دانشگاهی در اردیبهشت های آینده هم خالی بماند، اما مروری بر تاریخچه این جشنواره نشان داد که جشنواره دانشگاهی هر بار مانند ققنوس اوج می گیرد و جانی تازه می آفریند. از خاکسترش و امیدواریم در روزها و ماه های آینده نور این جشنواره بدرخشد.
انتهای پیام
[ad_2]