[ad_1]
اقتصاد 24-اطلاعات وستنیک نوشت: خیلی خوب. راهکارهای ارزان قیمتی که در دستور کار دولت قرار دارد چیست؟ احتمالا سکوت و تماشا. بالاخره کمتر از یک سال و نیم از عمر این دولت باقی مانده است و مشکل ورود به این ماجرا چیست؟
تقریبا هیچ فرد دلسوزی وجود ندارد که با شدت مصرف انرژی در ایران مخالف باشد، حتی اگر بداند که ثروت طبقه ثروتمند جامعه 17 برابر طبقات فقیر و کم درآمد جامعه است. اما چرا جرات انجام هیچ عمل جراحی در این زمینه را ندارید؟ و همه در سکوت و تماشا بگذرانند؟
بیشتر مردم می دانند که مصرف زیاد و قیمت پایین است اما از افزایش قیمت منزجر می شوند. می گویند اگر دولت قیمت بنزین را واقعی کند، پول را به ما نمی دهد. ما دیگر از انواع گرانی ها خسته شده ایم و تداوم تورم 40 درصدی سه ساله امنیت ما را بریده است، فقط قیمت نان و بنزین و گازوئیل باقی مانده است که نفس کشیدن برایمان کم می کند.
بخش دیگر ماجرا، رابطه نزدیکی است که قیمت بنزین با اشتغال بخش قابل توجهی از پیر و جوان، دانشگاهی و تحصیلکرده ما برقرار کرده است. در شرایط اقتصادی امروز، هرکسی که پشت درهای بسته شغلی پیدا کند، بخشی از حفره های زندگی سخت خود را در اسنپ و تپسی پر می کند. از سوی دیگر بدون دلیل و بدون ارتباط منطقی و علمی در شایعات، ارتباط مستقیم بین بنزین و تورم در باورهای مردم ایجاد و تثبیت شده است، در حالی که نمونه های تخلف در این موضوع بسیار است. اما آیا مردم وقتی می گویند دولت همه چیز را گران می کند، چیزی را که برای ما رها نمی کند، اشتباه می کنند؟ قطعا اینگونه نیست. درک عمومی از بسیاری از تصمیم گیرندگان و تصمیم گیرندگان بالاتر است. آنها با گذشت زمان و تجربه دریافتند که تصمیمات سیستم تصمیم گیری کمتر در جهت منافع و رفاه آنهاست.
پس راه حل چیست؟ چه باید کرد تا بدون آسیب رساندن به جامعه فقیر و نابرابر، نظام حاکمیتی در جهت اصلاحات ساختاری گام بردارد و بدون ایجاد اضطراب و مقاومت اجتماعی به دولت و برنامه های آن اعتماد کند؟
بیشتر بخوانید:جزئیات مهم برای اختصاص بنزین به کد ملی
ناگفته نماند که هیچ دولتی بدون جلب اعتماد مردم و بدون داشتن سرمایه اجتماعی کافی نمی تواند در مسیر توسعه گام های اساسی و بلندمدت بردارد. این یک نکته است؛ نکته دیگر آستانه مقاومت منابع موجود و ثروت ملی برای ادامه روندهای غلطی است که سرمایه ها و ثروت ها و امکانات ملی و بین نسلی یک کشور را هدر می دهد و سکوت و رصد در این زمینه قطعا خدمت نیست، خیانت است.
در این مورد، آقایان، باید مماشات و به تعویق انداختن بحران های بزرگ را کنار بگذاریم و آنها را به آینده موکول کنیم و راه حل های ارزانی که سال هاست از آن صحبت می شود را روشن کنیم و به نحوی از این هدر رفت عظیم سرمایه های ملی جلوگیری کنیم. آن مقدار هنگفتی را که می توان برای آبادانی کشور و ملت مصرف کرد، بگیرید تا به قول خودشان نه سیخ بسوزد، نه سیخ – که البته مثل درگیری نیست – یعنی. بدون اینکه مردم به ویژه اقشار آسیب پذیر جامعه را تحت فشار قرار دهید و بدون ایجاد تشویش و نگرانی، بی توجهی به مشکل را فراموش کنید و به این بی عدالتی آشکار در توزیع یارانه انرژی پایان دهید.
راه حل های بسیار دیگری نیز وجود دارد. از برقی کردن خودروهای عمومی تا پایان دادن به یارانه مالکان چند خودرو، بهبود مسافت پیموده شده بنزین خودروهای تولید داخل و غیره، باید کاری انجام شود. شما امسال 6 میلیارد دلار برای واردات کنار گذاشتید، فردا و پس فردا چه کار می کنید؟ راه حل های شما چیست؟ سکوت و تماشا؟
منبع: اخبار تجارت
[ad_2]
